Η Ελληνική παραδοσιακή μουσική περιέχει όλα τα τραγούδια, τους σκοπούς και ρυθμούς των περιοχών της Ελλάδας, της Κύπρου, της Αυστραλίας, των Η.Π.Α. (ομογένεια) και άλλων. Εκτός από τα κοινά μουσικά ακούσματα που συναντώνται σε όλη την Ελλάδα, υπάρχουν και χαρακτηριστικά είδη παραδοσιακής μουσικής ανάλογα με την ιστορία ή τις προτιμήσεις των συγκεκριμένων περιοχών. Επίσης γίνεται διάκριση των τραγουδιών με βάση το περιεχόμενό τους, την περίσταση στην οποία παίζονται και το μέτρο τους. Στην παραδοσιακή μουσική υπάρχουν διάφορα μουσικά όργανα όπως:
Μία κατηγορία τραγουδιών που συμπεριλαμβάνεται στην ελληνική παραδοσιακή μουσική είναι τα δημοτικά τραγούδια. Τα δημοτικά τραγούδια παίζονται συνήθως σε γάμους αλλά και σε πανηγύρια. Χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: Ακριτικά, Κλέφτικα, Ιστορικά, Παραλλαγές και Γαμήλια.
Στην Ήπειρο, τα παραδοσιακά τραγούδια είναι πεντατονικά και πολυτονικά και ερμηνεύονται τόσο από τραγουδιστές όσο και από τραγουδίστριες. Χαρακτηριστικά τραγούδια περιλαμβάνουν μοιρολόγια, της Τάβλας και φωνητικά με τη συνοδεία του σκάρου. Το κλαρίνο
είναι το κυρίαρχο μουσικό όργανο στην Ήπειρο, που χρησιμοποιείται για
να συνοδεύσει τους χορούς, κυρίως με αργό και βαρύ ρυθμό, όπως ο Τσάμικος, ο Κοφτός, ο Μενούσης, το Φισούνι, η Ποδιά, ο Στα δύο, ο Στα τρία, ο Ζαγορήσιος, η Κεντημένη, ο Μετσοβίτικος και ο Γιατρός.
Τα μουσικά όργανα στην αρχαία μουσική της Θράκης όπως οι γκάιντες και η Βυζαντινή λύρα είναι ακόμα τα συνηθισμένα όργανα της παραδοσιακής μουσικής της Θράκης. Οι παραδοσιακοί χοροί της περιοχής περιλαμβάνουν τον Ταπεινό, το Τσιπάτι, τον Τρομακτόν, τον Σφαρλή, την Σουφλιουτούδα, τον Ζωναράδικο, τον Καστρινό, τον Συνκαθιστό, την Σούστα, τον Μαντιλάτο, την Μπαϊντούσκα και τον Απαδιαστείτε στο χορό. Οι παραδοσιακοί Θρακιώτικοι χοροί είναι συνήθως γρήγοροι σε ρυθμό και είναι κυρίως κυκλικοί χοροί στους οποίους οι άντρες χορεύουν πρώτοι στη σειρά. Η γκάιντα, ένα είδος φλογέρας με ασκό, είναι το χαρακτηριστικότερο μουσικό όργανο, όμως το κλαρίνο και το τουμπελέκι χρησιμοποιούνται επίσης. Η Θρακιώτικη γκάιντα, ονομάζεται επίσης αυλός
και είναι διαφορετική από την Μακεδονική και την Βουλγάρικη. Είναι
υψηλότερης συχνότητας από την Μακεδονική και χαμηλότερης από την
Βουλγάρικη γκάιντα ή Ντούρα. Η Θρακιώτικη γκάιντα χρησιμοποιείται ακόμα
ευρέως κατά μήκος της Βορειοανατολικής Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου